Frivolité / Tatting

Frivolité is een handwerktechniek, waarbij op kant lijkend weefsel wordt vervaardigd.

 

De techniek is al minstens enkele eeuwen oud. In het Centraal Museum in Utrecht is een Chinees frivolité-spoeltje van bewerkt been te zien, dat afkomstig is uit de tweede helft van de negentiende eeuw, maar ook in de tijd daarvoor werd frivolité gemaakt.

Het verschil met kant is, dat er niet gevlochten of geweven wordt, maar geknoopt. Anders dan bij kant wordt bij frivolité niet met veel draden tegelijk, maar met één of hoogstens twee gewerkt.

De techniek is niet lastig. Afwisselend wordt met hetzelfde spoeltje een rechter- en een linkerknoop gemaakt. Belangrijk is dat de knopen zo aangetrokken worden, dat ze schuifbaar blijven. Zo kan, nadat een aantal knopen is gemaakt, alles worden dicht getrokken tot een rondje, dat de basis is van het eindresultaat. Meestal worden regelmatig stukjes garen open gelaten, die na het dichttrekken van het rondje een open lusje vormen aan de buitenkant daarvan.

(Bron: Frivolité)

Via een persoon op Facebook die juwelen maakte in frivolité (kennis scrapbook  groep), viel ik volledig voor de charmes van deze techniek. Lessen kon ik niet terugvinden in onze omgeving, dus ben ik aan het oefenen gegaan via filmpjes op Youtube. Volledig autodidactisch dus. 


 

Aan dit project ben ik al enkele jaren bezig en zal nog enkele jaren duren. Een loper voor op onze eettafel, volledig in frivolité. Werkt in vierkanten, op onderstaande foto zijn er 2 vierkanten. Ik heb er op 4 jaar tijd een 10-tal gemaakt maar heb er zeker nog eens zoveel nodig... Volledig tafelloper zal , ooit, volgen !

 

Maak jouw eigen website met JouwWeb